- 1 - Hoe is het mogelijk?
De vraag boven dit artikel is een vraag die vaak is herhaald.

Voor heel veel mensen schijnt het moeilijk te zijn om te begrijpen hoe en waarom het Joodse volk Jezus verwierp als de Messias en Heiland, terwijl de Oudtestamentische Schriften vol waren met voorzeggingen, types en profetieën met betrekking tot zijn komst in onze wereld.

Vooral de weigering van het Sanhedrin om Hem te begroeten als Jezus de Messias is moeilijk te begrijpen, wanneer de geïnspireerde apostelen herhaaldelijk beweren dat, als deze mensen het geweten hadden, ze de Here der heerlijkheid niet hadden gekruisigd.

Hun offeren van Zijn leven werd uit onwetendheid gedaan. Voor sommigen lijkt het bijna onverklaarbaar om de afwijzing van Jezus door de Farizeeën te rijmen, terwijl ze erkend werden als leiders die op de stoel van Mozes zaten.

- 2 - Het Joodse volk was ijverig
Het wordt duidelijk gezegd in de Schrift dat het Joodse volk eerlijk, ijverig en oprecht was. Paulus zei over hen:


En van zijn eigen opvoeding en scholing uit de tijd voor hij de Zaligmaker aanvaardde, voegt hij toe:

- 3 - De Joden wilden God graag volgen
Vanwege de bittere ervaring, die de kinderen van Abraham doormaakten in hun zeventigjarige ballingschap in Babylon, namen de leiders zich na hun bevrijding uit Babylon voor, om de raad van Gods woord nooit meer te verwerpen.

De invloedrijke mannen in Israël waren bang voor de ernstige gevolgen die over hen zouden komen, als zij opnieuw weggeleid zouden worden van de ware God. De volgende uitspraak van Ezra is van toepassing:

- 4 - De Joden spanden zich in om de wet niet meer te overtreden
In een Joods boek met de titel “De Ethiek van de Vaderen”, dat geschreven werd in de tweede eeuw voor Christus, staat in het eerste hoofdstuk:



De wijze mannen van Israël spanden zich in om een omheining voor de wet te maken. Zij vermenigvuldigden commentaren, verklaringen, verhandelingen, vertalingen en andere godsdienstige hulpmiddelen om de mensen de onderwijzingen van het woord beter te laten begrijpen.

Jammer genoeg struikelden zij over een groot struikelblok in hun pogingen om de mensen meer vertrouwd te maken met de vereisten in de Schrift om God te volgen.

- 5 - Vriendschap tussen Alexander de Grote en de Joden
Nadat Alexander de Grote in de tempel in Jeruzalem de godsdienstoefening bijwoonde, die volgde op de ontvangst door Jaddua de hogepriester, ontwikkelde zich een vriendschap tussen de Joden en de Grieken.

De generaals van Alexander konden maar moeilijk begrijpen waarom hun legeroverste de hogepriester moest omarmen op de berg Scopus, in plaats van hem ter dood te brengen.

Alexander vertelde zijn officieren dat wat er die dag was gebeurd hem getoond was in een visioen toen hij in Macedonië was en hij het voorrecht wilde hebben om de tempel binnen te gaan om de God van Jaddua te aanbidden.

- 6 - Rabbi's naar Alexandrië
Griekenland verzekerde de Joden dat zij hun ware vriend en weldoener wilden zijn. Zij verlangden ernaar om meer te leren van de God der Hebreeën.

Er werd een overeenkomst aangegaan waardoor een groot aantal rabbi’s uit Jeruzalem naar Alexandrië mocht gaan om de Joodse Geschriften te vertalen in het Grieks.

De Griekse geleerdheid en wetenschap zocht naar elke mogelijke toegang om de waarde van haar eigen cultuur en beschaving te vergroten.

De Grieken stelden ook voor dat de Joden hun talentvolle jongemannen naar Alexandrië zouden sturen om opgeleid en onderwezen te worden in de filosofie, wetenschap en geleerdheid van de Grieken.

- 7 - Waarschuwing tegen beïnvloeding van de heidense cultuur en denkbeelden!
Veel van de oudsten van Israël vreesden de gevolgen van zo’n beleid. De wijzen herinnerden zich het verdriet van hun voorvaderen, die in contact kwamen met heidense gewoontes en manieren.

Zij adviseerden de jongemannen tegen zo’n handelwijze. Maar zij beweerden dat het een voordeel zou zijn als sterke, bedachtzame en vitale jongemannen de scholen van de Grieken zouden bezoeken, omdat zij de wijsgeren en de Griekse geleerden zouden kunnen beïnvloeden om de waarde en schoonheid van de Joodse godsdienst in te zien en sommige geleerde Grieken zouden dan misschien de Joodse leer omarmen.

Maar de oude mannen van Israël ontraadden het hen toch. Zij bleven beweren dat het funest zou zijn voor de toekomst van het Joodse volk, als deze jongemannen aangemoedigd zouden worden om met de wetenschap van de heidenen in aanraking te komen.

- 8 - Israël werd gerustgesteld
Griekenland verzekerde de vaders in Israël, dat zij hun eigen normen voor de godsdienst konden behouden.

Zij werden bemoedigd om te geloven dat de synagogen, waar de kinderen godsdienstig onderricht ontvingen, ongemoeid zouden blijven.

Hun Beth Hamedrosh (Leerhuis, hun middelbare school), waar hun jeugd een voorbereidende opleiding kreeg, zou blijven bestaan zoals altijd. De Talmud Torah (hun colleges waar gevorderde studies werden gegeven) zouden versterkt worden als de leraren van de wet slechts de wetenschap en de wijsheid van Griekenland in zich op zouden nemen.

En doordat zij de erkenning zouden ontvangen van de grootste natie van de wereld, zou dit voor de afgestudeerden aan de Joodse scholen tot groot voordeel zijn.

- 9 - Er ontstond een school-elite: het Sanhedrin
Langzamerhand begonnen de Joodse scholen hun studenten graden toe te kennen.

Er waren de Rav, of rabbi, de Tana, de Gayon, de Sadi en de Rabbon.

Men vond het nodig dat de afgestudeerden van de scholen van de rabbijnen door hun verschillende kleding lieten zien welke rang zij hadden behaald. Iemand met een graad moest een bijzondere toga en kap dragen.

Stap voor stap werd er een school-elite gevormd, die het Sanhedrin genoemd werd. Dit woord is van Griekse oorsprong. De Hebreeuwse naam was Beth Din Hagodol, Het grote Huis van Recht.

- 10 - Achteruitgang in geestelijk leven
Terwijl de godsdienstige scholen bleven functioneren, vond er een waarneembare achteruitgang in geestelijke invloed en kracht plaats.

Van jaar tot jaar werd Gods Woord minder bestudeerd, terwijl de vakken die gebaseerd waren op cultuur en wijsbegeerte toenamen.

Het leerplan van de scholen van de rabbijnen werd beïnvloed in de richting van het intellectualisme. Naarmate de jaren verstreken werd de mens verhoogd en werd God steeds minder geacht.

De rabbi werd de hemel in geprezen en de ongeletterden werden geringgeschat. Vroomheid werd minder terwijl de uiterlijke vorm en ceremonie toenam.

Er werden veel wetten uitgevaardigd ten gunste van de rabbi’s en de gewoontes op school, maar toch werden de studenten nog aangemoedigd om God lief te hebben en te gehoorzamen.

- 11 - Van het Woord van God naar de geschriften van mensen
In het boek “De ethiek van de Vaderen” leerden de rabbi’s:




De Misna is een omvangrijk commentaar op de Bijbel en de Gemara is een commentaar op de Misna. Naarmate de student dus ouder werd en zich ontwikkelde in geestelijke scherpzinnigheid, bestudeerde hij het Woord van God minder en de geschriften van mensen meer.

- 12 - Je moest een studie gevolgd hebben op de scholen van de rabbi's om aanvaard te worden
Om in de Joodse vergaderingen aanvaard te worden moesten de mannen een studie gevolgd hebben op de scholen van de rabbi’s.

Zij, die de methode die door het Sanhedrin uitgestippeld was niet volgden, werden door het volk niet erkend.

Het grote Sanhedrin bevond zich in Jeruzalem. Het kleine Sanhedrin bevond zich buiten Jeruzalem in de steden en dorpen.

De rabbi die een graad behaald had, werd door zijn kleding onderscheiden. Het was noodzakelijk dat de kwalificaties van de rabbi vervuld werden, anders vond men geen gehoor bij de nakomelingen van Abraham.

- 13 - Ten tijde van Jezus en Johannes
Dit waren de toestanden in Judea toen Johannes en Jezus daar rondwandelden.

Het volgende uit het boek “Jezus, de Wens der Eeuwen” is hierop van toepassing:

- 14 - Van geestelijk leven naar vormendienst
Naarmate de Joden van God afdwaalden, verloren zij in grote mate de betekenis van de offerdiensten uit het oog.

- 15 - De boodschap van Johannes de doper en Jezus werd daarom niet geaccepteerd
Omdat Johannes de Doper en Jezus de scholen van de rabbijnen niet hadden bezocht, wilde het volk hun gezag als leraar niet erkennen.

God had deze mannen echter een boodschap gegeven vol van goddelijke kracht en met de hemelse Geest.

Maar omdat de leiders van Israël de boodschap van Johannes niet aanvaardden als komende van God, waren zij volkomen onvoorbereid voor de boodschap van de Zaligmaker, hoewel Hij hen verzekerde dat Zijn leven en Zijn komst gefundeerd waren op de heilige Schrift.

De rabbi’s zeiden daarentegen:

- 16 - Menselijke wijsbegeerte werd vermengd met het Woord van God waardoor er geen geestelijk onderscheidingsvermogen meer was
Daar het gezin van Jezus loyaal was aan de synagoge geloofden zijn eigen broeders niet in Hem als de Messias. (Zie Johannes 7: 4-5).

Omdat de standaard voor wetenschap ingesteld werd door het Sanhedrin, en niemand erkend werd die de onderwijzing van de rabbi’s afwees, is het niet moeilijk te begrijpen waarom zij Hem niet herkenden toen de Zaligmaker tot de bewaarders van Gods uitspraken kwam als de vervulling van de typen en profetie zoals die zijn opgeschreven in Mozes en de profeten.

Door menselijke wijsbegeerte te vermengen met het Woord van God ontbrak de geestelijke kracht van de Schrift in de levens van leraren en leken. Zij hadden geen geestelijk onderscheidingsvermogen.

Griekse wijsbegeerte en cultuur uit Alexandrië en Athene hadden de geestelijke kracht van het huis van Israël ondermijnd. De invloed van deze wereldse, godsdienstige opleiding maakten alle klassen onvoorbereid om Hem te ontmoeten toen Hij tot de zijnen kwam, maar “de zijnen hebben Hem niet aangenomen”.

Hij bezat hemelse aanspraken, maar het volk was van de aarde, aards. Hemel en aarde kwamen niet met elkaar overeen.

- 17 - De Joden verwierpen Jezus door gebrek aan geestelijk onderscheidingsvermogen
Aan het begin van Zijn werk vertelde Jezus aan de mensen dat het volk Hem zou doden.

De Farizeeën beschuldigden Hem dat Hij een Samaritaan was, en dat Hij een duivel had. Verblind door de zonde, beïnvloed en gehypnotiseerd door menselijke geleerdheid en rabbijnse tradities, had het volk geen geestelijke intuïtie.

Uiteindelijk verwierpen zij hun enige hoop, hun enige bron van verlossing. Geen oprechtheid, geen ijver of ernst kon hen verlossen of redden van zonde. Alleen Jezus, het licht der wereld, de Zaligmaker van mensen, kon hen verlossing brengen.

- 18 - De Joodse leiders dachten dat men meer zou bereiken door vast te houden aan de wereldse cultuur en wetenschap, maar bereikten juist het tegenovergestelde
De leiders van Israël hadden zich grotendeels onderworpen aan de eisen van de Griekse cultuur en wetenschap, en hoopten daardoor prestige en invloed te verkrijgen.

Zij waren ertoe gekomen om te geloven dat zij meer vooruitgang zouden boeken in hun God gegeven taak door wereldse normen voor scholing op te nemen, dan door krampachtig vast te houden aan de standaarden die zij van hun godvruchtige voorouders ontvangen hadden.

Zo verloren de Israëlieten veel van hun invloed, konden hun aanzien niet vasthouden en verwierpen hun Messias, waar zij zolang naar uitgekeken hadden.