De gebeurtenissen zoals beschreven in Ezechiël 38 en 39 over Gog en Magog hebben betrekking op de LAATSTE FASE van het verlossingsplan.

Wat je moet weten

1. De bijbel spreekt in Openbaring 20 over een EERSTE opstanding en een TWEEDE opstanding van de doden.
2. Je bent gelukkig te prijzen als je bij de EERSTE opstanding hoort, want dat is de opstanding van de mensen die gestorven zijn IN Christus.
3. De TWEEDE opstanding betreft de mensen die NIET in Christus gestorven zijn.
4. Tussen de eerste en tweede opstanding ligt 1000 jaar.* (*zie ook de studie: 'Zijn de doden werkelijk dood?')
5. Gog / Magog is de benaming van de menigte ongelovigen die in de TWEEDE opstanding, dus NA de 1000 jaar, zullen opstaan.

In de 1000 tussenliggende jaren zullen de mensen die deelnemen aan de EERSTE opstanding én de generatie gelovigen die in leven zijn bij de tweede komst van Christus, de geschiedenis van deze wereld en de mensen daarin (en de geschiedenis van de gevallen engelen) kunnen beoordelen. (1 Cor.6:3 'Weet u niet dat wij engelen zullen oordelen?'). Dat oordelen zal inhouden dat degenen die in de hemel zijn na de EERSTE opstanding zullen gaan begrijpen waarom sommige geliefden NIET in het Nieuwe Jeruzalem zijn.
Het zal verdriet en tijd kosten om dat te verwerken. Zij worden 'begraven' in Israël, d.w.z. er wordt geestelijk afscheid van hen genomen door degenen die zijn opgestaan in de eerste opstanding.

Na de 1000 jaar zullen deze ongelovigen (Gog en Magog) opgewekt worden uit de dood en Satan zal hen verzamelen tot de oorlog. Dan zullen zij worden vernietigd door vuur.

Ezechiël 38 en 39 spelen een belangrijke rol voor de visie van de evangelische christenen op de toekomst en de laatste gebeurtenissen. De profetie gaat over Gog in het land Magog.

Omdat Magog* ten noorden van Israël ligt gaat men ervan uit dat al deze namen betrekking hebben op Rusland.

Doordat ook Openbaring spreekt over Gog en Magog, in verband met de 1000 jaren, wordt dit alles verbonden met het duizendjarige vrederijk.
Wat zegt de Schrift hierover?

In Ezechiël 38:17 wordt ons een vraag gesteld:

In Eze 39:8 staat het antwoord:

De hoofdstukken 38 en 39 bevatten dus informatie die God aan alle profeten van Israël gaf. Het is essentiële informatie en zij hebben daarover gesproken, jarenlang. Het thema van deze beide hoofdstukken is dus niet geïsoleerd van andere profetieën. Maar alleen Johannes in “De Openbaring” noemt de Gog en de Magog met name.

Andere profeten hebben over dit onderwerp gesproken zonder Gog en Magog te noemen. Dat is wat de vraag en het antwoord ons zeggen: “Dit is de dag waarvan Ik gesproken heb door de dienst van mijn knechten, de profeten van Israël.”

Het gaat dus om een ALGEMEEN BEKEND onderwerp, waarover gesproken werd door de profeten.

Daarover is Ezechiël heel duidelijk. Het vindt plaats:

De profeet zegt dus dat het optrekken plaats zal vinden wanneer,

• Israël woont in “hun eigen land”
• Niemand die tot Israël behoort, is buiten Israël, met andere woorden, Israël is thuis
• Zij wonen in een land zonder grendels en deuren

De profeet Ezechiël geeft daarop het volgende antwoord:

In de Openbaring zegt Johannes dat de opstanding van de rechtvaardigen plaats zal vinden vóór de duizend jaren.

Israël komt “thuis” door de opstanding uit de doden. Het vaderland van Israël is volgens Paulus het hemelse Kanaän.

Het hemelse Jeruzalem is dan de stad van Israël.

En wat doen zij dan?

Beide profeten stemmen overeen dat de strijd van Gog en Magog plaats vindt na de opstanding van de rechtvaardigen. Ezechiël zegt dat zij in hun land wonen. Johannes zegt dat de heiligen opstaan vóór de duizend jaar.

Net zoals een vis gevangen wordt met haken in de kaak zo is het ook hier.

Om dit waar te kunnen maken moet er een opstanding plaatsvinden van de goddelozen. De goddelozen zijn diegenen die niet behouden worden.

Maar volgens Johannes liggen deze twee opstandingen duizend jaar uit elkaar. De opstanding ná de duizend jaar is dus een opstanding ten oordeel. De straf vindt NIET NU plaats: de strafUITOEFENING op grond van de veroordeling vindt plaats op de jongste dag, NIET NU.
Jezus zegt daarover:

Nu is ook te begrijpen dat God als het ware zegt: zoals een vis uit het water getrokken wordt met een haak in de kaak, zo zal Ik die grote menigte uit het graf trekken met een haak in de kaak.
Niet vrijwillig, het is ten oordeel.

God heeft heel lang over Zich heen laten lopen. Hij liet zijn zon opgaan over bozen en goeden en liet het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Maar er komt een moment dat de maat vol is en dan zal God straffen.

• Gog en Magog komen volgens Johannes na de duizend jaren
• Zij trekken op tegen Israël
• Israël woont dan in volle rust in haar eigen land
• Niemand van hen die tot Israël behoort is buiten dat land
• Daarvoor moet een opstanding van rechtvaardigen plaats vinden VOOR de duizend jaar
• Er moet een opstanding van goddelozen plaats vinden NA de duizend jaar
• Het doel van God is dat Hij Zich de heilige betoont

Johannes zegt dat Gog en Magog hun einde vinden “in de poel van vuur en zwavel, waar ook het beest en de valse profeet zijn”. Er valt vuur van de hemel neder en dat verslindt hen.

Dus net zoals in de Openbaring vindt de hele menigte van Gog zijn einde in vuur en zwavel, of zoals Johannes zegt, in de poel des vuurs, de tweede dood.

Toch wordt in hoofdstuk 39 uitvoerig geschreven over dat wat begraven wordt.
De begraafplaats wordt genoemd “het dal van Gogs menigte”. Die begraafplaats was “in Israël”. De woorden van de profeet luiden:

Wij lezen hier een aantal opmerkelijke dingen:

• Gog en heel zijn menigte wordt begraven “in Israël”
• De grafsteden zullen de doortrekkende stoppen. De NBG vertaling zegt: Dat zal de weg versperren aan wie er door willen trekken. Het woord “neus” in de StatenVertaling is een toevoeging van de vertalers.
• Dat begraven “zal hen tot roem strekken op de dag dat Ik Mij verheerlijk, luidt het woord van de Here Here.”
• Het hele volk doet actief mee aan dat begraven
• Het werk wordt met grote nauwkeurigheid verricht. Alle lijken worden opgespeurd.
• Zo wordt het land gereinigd Dit begraven gaat volgens de tekst vooraf aan de dag dat God Zich verheerlijkt en Zich de Heilige betoont. Dat wordt uitdrukkelijk gezegd.
  “Dat zal hun ten roem strekken op de dag dat Ik Mij verheerlijk.” Eze 39:13.

In Openbaring 20 wordt dat het oordeel genoemd, de dag waarop de boeken geopend worden. Het oordeel zal plaatsvinden in tegenwoordigheid van en door hen die behouden worden.

De gelijkenis van het koren en het onkruid is een illustratie van hetgeen plaats vindt bij de oogst, wanneer het goede zaad gescheiden wordt van het onkruid.

Alle mensen zijn met elkaar verbonden door banden van genegenheid en sympathie. Het aanvaarden van het recht in het oordeel heeft veel te maken met INZICHT.
God opent de boeken. Hij legt alles bloot. Samen met Christus en de engelen zullen de verlosten het leven nagaan van gevallen engelen en mensen. Zij zullen inzicht krijgen in de beweegredenen die zich achter de woorden en de daden bevonden.

Gedurende de duizend jaar worden de wortels van de tarwe en het onkruid uit elkaar gehaald. Alle banden van “valse” sympathie worden verbroken.

Om dat begraven in het oordeel beter te begrijpen moeten wij terug naar de zondeval.
Eva werd verleid, pakte van de vrucht en at en gaf ook van de vrucht aan haar man. De Bijbel zegt echter dat Adam niet verleid werd.

Waarom at Adam dan van de vrucht?
Hij at omdat hij door valse sympathie koos voor Eva en tegen God.

De Bijbel vertelt ons dat een derde deel van de engelen gevallen is.

Waarom hebben zoveel engelen de hemel de rug toegekeerd en zijn met Satan meegegaan?
Uit valse sympathie.

Stel je voor, het huis van de buurman staat in brand en er is nog een kind binnen, wat doe je dan? Heel veel mensen hebben hun leven op het spel gezet voor mensen die ze niet eens kenden. Heel de mensheid is een kluwen van sympathie. Soms moet je dan kiezen. En soms wordt dan het verkeerde gekozen, zoals bij Adam en een derde van de engelen.

Met sympathie is ook niets mis. Dat is door God Zelf in ons gelegd. Maar stel je voor, op de muur van het Nieuwe Jeruzalem staand, zien wij dat geliefden van ons in het vuur vergaan. Als dan in het vuur gesprongen wordt om een geliefde uit het vuur te halen, dan is heel het verlossingsplan mislukt. Dan is dat wat Adam tot zonde bracht en dat wat een derde van de engelen tot zonde bracht, niet verdwenen en dan begint alles weer opnieuw.

Dus wat doet God? God opent de boeken in het oordeel, met de bedoeling dat zij die God niet gekozen hebben in hun leven, nu begraven worden “in Israël”. Dat is een langdurig en pijnlijk proces, maar als dat niet gebeurt dan zal de zonde opnieuw opstaan. Daarom zegt Johannes in de Openbaring dat God alle tranen van de ogen zal afwissen.

De werkelijkheid is dat er mensen zijn, waarvan wij verwachtten dat zij in de hemel zouden zijn, die er niet zijn. Anderen die wij niet verwachtten, zullen er zijn. Kinderen zullen hun ouders missen, ouders hun kinderen. Er is heel wat te verwerken.

Dat graf “in Israël” zal de weg versperren, zegt Ezechiël. Wij kennen dat allemaal. Ons bewustzijn is een stroom die je niet stop kunt zetten. Onze gedachten nemen ons dikwijls mee. Dat zal altijd zo blijven. Als in iemand, die de zaligheid beërft, de laatste band van sympathie met degenen die verloren gaan, niet doorgesneden is dan is er geen wegversperring tegen een nieuwe afval.

Denk eens aan het gebed van Abraham voor Sodom, of de profeet Ezechiël zelf toen hij vurig bad en smeekte voor zijn volk.

Dat was ook de houding van Mozes, hij pleitte voor het volk, “delg mij uit uw boek”. God Zelf heeft dat in ons gelegd. Maar als sympathie een keuze moet maken tussen het dienen van God of onze band met onze medemensen dan kan het omslaan in valse sympathie. Adam zei: Ik ga met Eva mee.

Wij kennen dat in de uitdrukking: “voor mij ben je al dood en begraven”.
Wie niet “in Israël” begraven wordt, wordt een gevaar voor de toekomst van het universum. God doet alles langzaam, maar grondig.

Om ons te redden moet God vier dingen doen:

1. Onze schuld vergeven
2. Dan geeft Hij ons de macht om de inwonende zonden te overwinnen. En die inwonende zonde moet uiteindelijk uitgeroeid worden
3. Dan geeft Hij ons een nieuw lichaam bij de wederkomst
4. Dan moeten alle banden van “valse” sympathie doorgesneden worden.

Diegenen die niet zalig worden, moeten begraven worden “in Israël”. Dat gebeurt gedurende de duizend jaar van oordeel. Als dan de strafmaat bepaald is van hen die verloren gaan, worden zij alsof zij er nooit geweest zijn. Dan begint de eeuwigheid. Het graf van Gogs menigte zal de weg versperren naar een nieuwe afval. Het universum is dan op een basis van eeuwige zekerheid.

In Psalm 37 wordt dat als volgt onder woorden gebracht:

Zover is het nu nog niet. Er zullen van tevoren nog heel wat tranen vallen, maar de dag komt dat de Here alleen verheven is.

Ezechiël 38 en 39 vertellen ons dus over de laatste fase van het verlossingsplan.